Chłopak bez pracy ... szuka cały czas, pracuje przez...

1/2 miesiące i albo go oszukują albo nie ma umowy, albo robi prawie za darmo. Wiem że nie jest leniwy bo chce pracować ale jakoś nie ma szczęścia. Skończył liceum, był na jakimś stażu, teraz robi dodatkowo w weekendy szkołę policealną. Ma 25lat, mieszka z rodzicami, nie ma auta. Ja nie jestem materialistką, dużo mu wybaczyłam, jestem z nim bo go kocham ale chciałabym myśleć już o przyszłości. On o tym nie myśli bo twierdzi że trzeba żyć chwilą i jak będzie odpowiedni czas to pomyślimy o czymś więcej. Ja boję się że ten odpowiedni czas nie nadejdzie. Jestem z nim już 5 lat i sytuacja cały czas tak wygląda. Mamy do siebie utrudniony dojazd i ciężko nam się widywać nawet. To ja zawsze dbałam o to aby mieć jakieś auto, żeby mu pożyczać, żeby dojeżdżać. On myśli nawet o pracy za granicą ale mi zostało jeszcze 1,5 roku studiów i wiem że tu już mogę dorabiać w swoim zawodzie. Myślę już nawet o rzuceniu studiów i wyjechaniu z nim. Co wy o tym myślicie? Bo im dłużej jesteśmy w takiej sytuacji tym coraz więcej kłótni i mniej czasu ze sobą.