Oceń: (0) (0)

~patryk228899 2013-04-17 18:46:18

Do rozłamu doszło ponieważ cały Rzym został podzielony a więc kościół także.
Doszło do tego w 1054 roku.

Pomocy 11 minut temu

Oceń: (0) (0)

~dasfasd 2011-03-15 15:50:45

dupa sraka chuj wam w dupsko

Oceń: (0) (0)

~ktoss12 2010-05-01 13:29:08

tak to prawda!:D
szacun!:DD

Oceń: (0) (0)

KrzysztofMoskal 2010-02-16 12:42:11

Schizma wschodnia - rozłam w kościele, który doprowadził do podziału chrześcijaństwa na kościół Zachodni ( rzymskokatolicki) i Wschodni (prawosławny). Schizma wschodnia miała miejsce w roku 1054. Podział cesarstwa rzymskiego na dwie części dokonany przez Teodozjusza w 395, pogłębił i tak istniejące, szczególnie w dziedzinie kultury, różnice między wschodnimi a zachodnimi częściami imperium. Najbardziej namacalnym przejawem tych różnic był stosowany na co dzień język. W przeciwieństwie do zachodniej części cesarstwa, gdzie panowała łacina, na wschodzie urzywano głównie greki. Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego Konstantynopol uważał się za jedynego kontynuatora tradycji rzymskiej . Bardzo silną pozycję miał tam kościół. W Bizancjum chrześcijaństwo przenikało wszystkie dziedziny życia. W 6 wieku patriarcha Konstantynopola przyjął tytuł patriarchy ekumenicznego(czyli powszechnego). Stało się to przyczyną nieporozumień z papiestwem. W charakterystyczny sposób w Bizancjum ukształtowały się wzajemne stosunki między władzą kościelną i świecką. Pojawiło się tam zjawisko cenzoropapizmu. Cesarz uznany był za zwierzchnika nie tylko świeckiego, ale i religijnego. I chociaż wszystkie decyje doktrynalne podejmował sobór, to cesarz mianował i mógł usunąć patriarchę Konstantynopola, zwoływał sobory i im przewodniczył. Zupełnie inaczej przedstawiała się sytuacja na Zachodzie. Tam biskup Rzymu, przyjął tytuł papieża i korzystając z dopuszczenia lokalnych języków, w czasie pracy misyjnej wśród Słowian. Gdy na synodzie w Toledo w roku 589 do nicejskiego wyznania dopisano że Duch Święty nie tylko pochodzi od Ojca ale i Syna, dyskusja wzięła kwestie doktryny. Słynny spór o filioque zaostrzył i tak napięte stosunkimiędzy chrześcijanami ze Wschodem i Zachodem. Sytuacja uległa zaostrzeniu w 11 wieku. Był to okres na zachodzie Europy pojawiły się postulaty uniezależnienia kościoła od państwa. Budziło to niepokój cesarza bizantyjskiego, który uznawał się przecież za zwierzchnika kościoła. Jeszcze gorzej przyjęto w Konstantynopolu fakt wprowadzenia rzymskich zwyczajów w zakresie liturgii na terenie południowych Włoch, które znajdowały się pod wpływami bizantyjskimi. Dalej wydarzenia potoczyły się szybko. Papież Leon 11 wysłał do Konstantynopola swego legata, który w odpowiedzi na zamknięcie w stolicy Bizancjum kościołów obrządku łacińskiego wkroczył w lipcu 1054 roku do kościoła Agia Sophia i złożył na ołtarzu pisma nakładające ekskomunikę na patriarchę Konstantynopola Michała Celrulariusza. W odpowiedzi patriarcha zwołał synod, na którym spalono ową bullę i zatwierdzono klątwę na kościól rzymski. Schizma stała się faktem. Wcześniej ruch ekumeniczny dąży do zbliżenia kościołów prawosławnego i rzymskokatolickiego. W 1965 roku unieważnione zostały ekskumeniki z 1054 roku. Papież Jan Paweł 2 Wielki podczas eucharystii ekumenicznej niekiedy wymawiał wyznania wiary bez filioque, podkreślając jedność z wiernymi prawosławnymi. Jednak patriarcha moskiewski, uważa się spadkobiercę Konstantynopola, unika angażowanie się w działanie rzecz przywrucenia jedności chrześcijaństwu.